ဌာနဆိုင္ရာ နဲ႔ ျပည္သူ ျပႆနာတက္တိုင္း ျပည္သူအရံႈးလား

ဌာနဆိုင္ရာ နဲ႔ ျပည္သူ ျပႆနာတက္တိုင္း ျပည္သူအရံႈးလား

by Naung Taw Lay on Thursday, August 9, 2012 at 2:04pm ·

8.8.2012 ရက္ေန႔မွာ ေနာင္ခ်ိဳၿမိဳ႕နယ္ ကံႀကီးေက်းရြာကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သြားေရာက္ရတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းအရင္းက ေနာင္ခ်ိဳၿမိဳ႕နယ္ ကံႀကီးေက်းရြာက အဖြားေဒၚေစာၾကည္ ေနာင္ခ်ိဳၿမိဳ႕ေပၚက စည္ပင္သာယာဌာန ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥပါ။ ကံႀကီးေက်းရြာေစ်းေဟာင္းကို ေျပာင္းေရႊ႕ ေနရာခ်ထားေပးခဲ့ၿပီး အဖြားေဒၚေစာရီဟာ ေစ်းအတြက္ သူပိုင္ေျမထဲက ေပ၂၀၀ ပတ္လည္ေလာက္ လွဴခဲ့ပါတယ္။ ရပ္ရြာလူႀကီးေတြရဲ႕ ခ်ထားေပးမႈနဲ႔ ေပ ၈၀× ေပ၆၀ ေျမတစ္ေနရာျပန္လည္ရရွခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ရရွိထားတဲ့ အကြက္ေပၚမွာ အုတ္နံရံကပ္ ေစ်းဆိုင္ခန္းေလးေတြ ေဆာက္အၿပီး တံခါးရြက္တပ္ခါနီးမွာ စည္ပင္သာယာနဲ႔ ျပႆနာစတက္ပါတယ္။

ျဖစ္ပံုက
အဖြားေဒၚေစာၾကည္ေဆာက္ထားတဲ့ အေဆာက္အဦး(ဆိုင္ခန္း တန္းလွ်ား)ဟာ စည္ပင္ပိုင္ေျမထဲကို ၁၂ေပ က်ဴးတယ္ဆိုၿပီး ဆိုင္ခန္းကို အတင္း ျဖတ္ခိုင္းပါသတဲ့။ ေဒၚေစာၾကည္ကလည္း သူဟာဘာအျပစ္မွ က်ဴးလြန္ျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ရင္ဆိုင္မယ္ဆိုၿပီးေနရာမွာ ၿမိဳ႕နယ္တရားရံုးမွာ စည္ပင္ဌာနက တုိင္တန္းပါတယ္။ ေဒၚေစာၾကည္က ေရွ႕ေနေတာင္မငွားပဲ လုိက္လံေျဖရွင္းပါတယ္ ။ ၿမိဳ႕နယ္က စည္ပင္သာယာဌာနကို အႏိုင္ေပးလိုက္တာေၾကာင့္ ေက်းရြာမွာ တန္ဖိုးအားျဖင့္တရားစရိတ္ေတာင္ မရွိတဲ့ေနရာမွာ လူပါးသက္သက္၀ၿပီး ျပႆနာလာရွာတဲ့အတြက္ ေဒၚေစာၾကည္တို႕က ခရိုင္ကိုတက္ပါတယ္။ ခရိုင္က ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သူမသာ ကိုယ္မနာ ေျဖရွင္းညွိႏိႈင္းႏိုင္ဖုိ႔ ေျမကိုေစ်းသင့္ၿပီး ေဒၚေစာၾကည္မွ ေပးေဆာင္ႏိုင္ရံုနဲ႔ ကိစၥျပတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ တရားသူႀကီးကိုယ္တိုင္လည္း လာၾကည့္သြားတယ္လုိ႔ဆိုပါတယ္။


ေဒၚေစာၾကည္ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူဟာ ေဆာက္ၿပီးျဖစ္ေနၿပီ သူကိုယ္တိုင္ သူေျမေပၚမွာ ေဆာက္တာမွန္ေပသည့္ ျပႆနာမျဖစ္လို သည့္အတြက္ ေစ်းသင့္ၿပီး အလွဴေငြထည့္ပါမယ္ဆိုတာလည္း လက္မခံပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ ၿငိမ္၀ပ္ပိၿပားတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြလည္း။ ျပသည္သူက ျပႆနာမရွာေတာ့ သူတုိ႔က ျပႆနာရွာတယ္။ မွန္ပါတယ္။ လယ္သိမ္းေျမသိမ္း ျဖစ္လုိက္တိုင္း အမႈတိုင္း ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းေတြေရာ အေပၚအရာရွိၾကီးေတြေရာ ပါေနတာပါပဲ။
အဲဒီလုိ ခရိုင္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို လက္မခံပဲ စည္ပင္သာယာဌာနက တိုင္းကိုဆက္တက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာေတာ့ တရားေရးက၀န္ထမ္းေတြ ဟာ ဌာနဆိုင္ရာနဲ႔ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ လက္မ၀င္လုိၾကဘူးလုိ႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ တုိင္းက စည္ပင္ကို အႏိုင္ေပးၿပီး ခရိုင္တရားသူၾကီး ကိုလည္း ေ၀းရာလႊင့္လုိက္တယ္လုိ႔ ေကာက္ခ်က္စြဲႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအမႈကို စီရင္အၿပီးမွာ ခရိုင္တရားသူၾကီး ေျပာင္းေရႊ႕သြားရပါတယ္။
အဖြားေဒၚေစာၾကည္ကို ေျမေစ်းဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ လုိ႔ေမးၾကည့္ရာမွာ ေစ်းက လာ၀ယ္တဲ့သူရွိမွ အေရာင္းအ၀ယ္ ဒီေလာက္ျဖစ္တဲ့ ေနရာေတြမဟုတ္တဲ့အတြက္ ေစ်းကို မေျပာတတ္ပါဘူးတဲ့။ ဒီေျမေပၚမွာ ဆိုင္ခန္းေလးေတြ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေဆာက္ၿပီး ေနာင္ခ်ိဳၿမိဳ႕ေပၚနဲ႔ တျခားကလာတဲ့ ေစ်းသည္ေတြကို ငွားတာပါ။ ဆရာ၀န္တစ္ဦးကလည္း အပတ္စဥ္ ေဆးခန္းေလးလာဖြင့္ေနတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
စည္ပင္သာယာဌာနက အဲဒီေစ်းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အစိုးရဘ႑ာစိုက္ထုတ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ထားတာမ်ိဳး တစ္ခုမွ မရွိပါဘူး။ ေက်းရြာအုပ္စု အတြင္းက စုေပါင္းၿပီး တည္ေဆာက္ထားတဲ့ေစ်းျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးမွသာ အဆင္သင့္ ေစ်းခြန္လာေကာက္တာပါ။ ေဒၚေစာၾကည္ေျမဆိုတာ လည္း မေဆာက္ခင္က အမိႈက္ေတြလာလာပံုၾကလုိ႔ ရွင္းလင္းၿပီး ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ဆိုင္တန္းေလးပါ။ စည္ပင္ယုတ္မာမႈကို မခံခ်င္တာေၾကာင့္ သူတုိ႔က ေနျပည္ေတာ္ထိ ဆက္တုိင္ထားပါတယ္။
အဖြားေဒၚေစာၾကည္ကေတာ့ သူ႕ေဆာက္ၿပီးသား ဆိုင္ခန္းေလး မျဖတ္ရေရးပါပဲ ။ ဓႏုတိုင္းရင္းသားေတြ အမ်ားစုေနထုိင္တဲ့ ရြာေလး မွာ အဲဒီလုိ လူပါးလာ၀တဲ့အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔သာေျပာတာ ။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က လူပါးလာ၀ေနေတာ့ ဘယ္လုိ ၿငိမ္းခ်မ္း ႏိုင္မွာလဲ ။အဖြားတို႔ ဓႏုတုိင္းရင္းသားထဲမွာလည္း လက္နက္ကိုင္ဆိုတာ မရွိဘူး။ သူတို႔ေတြ ဘာအညွိဳးနဲ႔ လုပ္တယ္ဆိုတာ မသိဘူး။ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ တန္းတူအခြင့္အေရးဆိုတာလည္း မရွိဘူး ေျပာပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ပဲ ေနျပည္ေတာ္ကို ဆက္ၿပီး တိုင္ၾကားထားတဲ့အတြက္ အခုထိ ဆိုင္ခန္းေလးေတာ့အျဖတ္မခံရေသးပါဘူး။ျဖစ္ေနတဲ့ ပံုစံကေတာ့ ဌာနဆိုင္ရာနဲ႔ ျပည္သူ ျပႆနာတက္ရင္ ဥပေဒရဲ႕ အကာအကြယ္ကို ျပည္သူေတြမရေတာ့တဲ့အတြက္ ဥပေဒစိုးမိုးေရး ၊ တန္းတူ အခြင့္ အေရး စတဲ့ စတဲ့ ႏိုင္ငံလံုးခ်ီ ကိစၥေတြကိုပါ ႏိႈးဆြၿပီး တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြမွာ ရင္နာမဆံုးျဖစ္ၾကရပါတယ္။
ျပႆနာက ေသးေသးေလးပါ။ ဆိုင္ခန္း ေဆာက္ၿပီးသား အခန္႔သားကို ေအးေအးသက္သာ ေစ်းေကာက္ ေကာက္မစားဘဲ ျပႆနာ ရွာတဲ့ စည္ပင္ကို သမၼတဆီအထိ တိုင္တန္းၿပီး ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအားလံုး သက္ဆိုင္ရာ ဌာနဆိုင္ရာမ်ားကိုပါ တင္ျပၿပီး ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုသြားမွာပါ။


ေနာင္ေတာ္ေလး