ကေလးေတြဆီအေရာက္သြားတ့ဲ စာသင္ခန္း

(ေမစစ္ပုိင္ ေရးသားသည္)
စစ္က်န္ ဘတ္စ္ကားေဟာင္းႀကီးကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ထားတဲ့ ကားတြင္းစာသင္ခန္းေပၚမွာ “ေအ၊ ဘီ၊ စီ၊ ဒီ” ကုိ အသံထြက္ဆိုရင္း ဖတ္စာအုပ္ထဲက အကၡရာေတြကို ၾကည့္လိုက္၊ ဗလာစာအုပ္ထဲမွာ ခ်ေရးလိုက္၊ စာလုံး မွားသြားရင္၊ စိတ္ႀကိဳက္မေတြ႕ရင္ ခဲဖ်က္နဲ႔ဖ်က္လိုက္ ျပန္ေရးလိုက္ လုပ္ေနတာတဲ့ ေက်ာင္းသား က ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သက္လို႔ ေခၚတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ဝန္ထမ္းတဦးျဖစ္ပါတယ္။

ေက်ာင္းစာသင္ခန္းတခန္းနဲ႔တူေအာင္ သင္ပုန္း၊ စာသင္ခုံေတြက အစ ထည့္သြင္းျပဳျပင္ထားတဲ့ ဒီကားေဟာင္းႀကီးေပၚမွာ ေမာင္ေက်ာ္သက္တို႔လို လူငယ္ ၁၂ ေယာက္ စာသင္ေနၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။
ဆရာမတဦးက ႀကီးၾကပ္ေနၿပီး ေက်ာင္းသားေတြအားလုံးက သူငယ္တန္း အဂၤလိပ္ဖတ္စာထဲကအကၡရာ ေတြကို အသံထြက္ရြတ္ဆိုၾကၿပီး ဗလာစာအုပ္ထဲ ကူးေရးေနၾကတာပါ။

ဒါ့အျပင္ စာသင္ဖို႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ရထားၿပီးျဖစ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဝန္းထဲမွာလည္း ဆရာမတဦးက ပရိုဂ်က္တာေပၚမွာ ျပထားတဲ့ အဂၤလိပ္သင္ခန္းစာတခ်ိဳ႕ကို ရုပ္ပုံေတြနဲ႕ တကြ သင္ၾကားေပးေနတာကုိ စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား အမ်ားအျပားကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။

သူတို႔ကေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သက္တို႔လိုပဲ ေက်ာင္းပညာေရးမၿပီးခဲ့ေပမဲ့ သူတို႔သင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းစာေတြထဲက တခ်ိဳ႕ကို မွတ္မိတဲ့သူေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ အေျခခံအလယ္တန္းအဆင့္ ေက်ာင္းစာေတြကို သင္ယူေနၾကတာပါ။

အဲဒီေက်ာင္းသားေတြအားလုံးက လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တဆိုင္ ရဲ႕ စားပဲြထိုး၊ စားဖိုမွဴးအလုပ္ေတြလုပ္ေနတဲ့ သူေတြျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံအထက္ပိုင္းေဒသေတြနဲ႔ ဧရာဝတီတိုင္းေဒသႀကီး ကေန ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔အတြက္ ေရာက္လာၾကသူေတြျဖစ္တယ္လို႔သိရပါတယ္။

“၃ တန္းေအာင္ၿပီးကတည္း ေက်ာင္းမတက္ျဖစ္ေတာ့တာဆုိေတာ့ စာေတြေမ့ကုန္ၿပီ၊
စာသင္ရတာေပ်ာ္တယ္၊ အလုပ္အားတဲ့အခ်ိန္ေတြဆို ရြာကို စာေရးတယ္၊
စာအုပ္ဖတ္တယ္၊ တီဗီြၾကည့္တယ္”လို႔ ေအ၊ ဘီ၊ စီ၊ ဒီ ေရးေနတဲ့ ေမာင္ေက်ာ္သက္က ေျပာျပပါတယ္။

သူက ဧရာဝတီတုိင္းေဒသႀကီးအတြင္းမွာရွိတဲ့ ရြာတရြာကေန ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚကို တက္လာၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တဆိုင္ မွာ စားဖိုမွဴး အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ အရြယ္ရွိ လူငယ္တေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။
 အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မူလတန္းပညာေရး မၿပီးျပတ္ခဲ့ေပမဲ့ ေမာင္ေက်ာ္သက္ တေယာက္ စာျပန္သင္ေနရတာ ေပ်ာ္ပုံရပါတယ္။

“ျမန္မာနဲ႔ သခ်ာၤသင္ရတာ သိပ္မခက္ဘူး၊ အဂၤလိပ္စာကေတာ့ နည္းနည္း ပိုခက္ေတာ့ ႀကိဳးစားေနတယ္၊ က်ေနာ္ စာအုပ္ႀကီးေတြ  သိပ္ဖတ္ခ်င္တယ္”လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကၿပီး ေက်ာင္းပညာေရးနဲ႔ ေဝးေနတဲ့ ကေလး၊ လူငယ္ေတြကို ပညာတတ္ေတြျဖစ္ၿပီး လူမႈဆက္ဆံေရးမွာပိုၿပီး တိုးတက္ေစခ်င္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ျမန္မာေရြ႕လ်ားပညာေရးပရဟိတ အဖဲြ႕ (Myanmar Mobile Education Project-My ME Project)က ဆုိင္ရွင္ေတြထံက ခြင့္ျပဳခ်က္ေတြယူၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚက လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တခ်ိဳ႕မွာ ပညာဒါန စာသင္ၾကားေပးေနတာပါ။

 

“ေက်ာင္းမသြားႏုိင္တဲ့ကေလးေတြကုိ သူတို႔မလာႏုိင္ရင္ ငါတုိ႔က သူတို႔ဆီီ အေရာက္သြားၿပီး စာသင္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ပါ၊ ပညာေရးတပိုင္းတစ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ဘဝေတြကို ပညာတတ္ေတြျဖစ္လာေစခ်င္သလို သူတို႔ေတြရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ မွန္ကန္လာဖို႔နဲ႔ ကုိယ့္ကိုကုိယ္ ယုံၾကည္မႈေတြရွိလာေစခ်င္တာ”လို႔ ျမန္မာေရြ႕လ်ားပညာေရး ပရဟိတအဖဲြ႕ ဒါရိုက္တာ ကိုတင္ေမာင္ေမာင္ေအးက ဧရာဝတီ ကို ေျပာပါတယ္။

ကိုတင္ေမာင္ေမာင္ေအးတုိ႔အဖဲြ႕ကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က  ဖဲြ႕စည္းခဲ့တာပါ။
သူနဲ႔ သူ႔မိတ္ေဆြ ၅ ဦးတုိ႔နဲ႔ အစျပဳခ့ဲတ့ဲ ဒီအဖဲြ႔ရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္တာကေတာ့ ေက်ာင္းပညာေရးမၿပီးျပတ္ခ့ဲရတဲ့ကေလး၊ လူငယ္ေတြအတြက္ ေက်ာင္းျပင္ပေရြ႕ေျပာင္းစာသင္ေက်ာင္းဆိုတာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီး ကေလးေတြရဲ႕ ဘဝအေျပာင္းအလဲျဖစ္လာဖို႔အတြက္ပါပဲ။

 “က်ေနာ္တို႔သင္ေနတဲ့ သင္ရိုးပုံစံ ကို ကေလးေတြ နားလည္ႏုိင္စြမ္းဘယ္ေလာက္ရွိလဲ အရင္ၾကည့္ေနတယ္၊ ကေလးေတြက ပညာကို သိပ္လုိခ်င္ၾကတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ဘတ္စ္ကားဆုိက္ၿပီဆိုတာနဲ႕ သူတို႔ေလးေတြ ထိုင္ခုံမွာထိုင္ၿပီး စာေရးကိရိယာေတြလည္း အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၾကၿပီ”

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တခုက စားပဲြထိုးကေလး တဦးနဲ႔ သိကၽြမ္းခဲ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း သူတို႔ရဲ႕ဘဝအေျခအေန ေတြကိုသိခဲ့ရတာေၾကာင့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ ပညာခ်ိဳ႕တဲ့သူ ကေလးေတြအတြက္ ပညာေရးအလွဴပရဟိတလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးခဲ့ရာက လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

 ေျမာက္ဥကၠလာပ နဲ႔ တာေမြၿမိဳ႕နယ္မွာရွိတဲ့ Lucky Seven လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ၂ ဆိုင္အျပင္ ေတာင္ဥကၠလာပ ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းမွာရွိတဲ့ လက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာရွိတဲ့ ဝန္ထမ္းျဖစ္တဲ့  ကေလး၊ လူငယ္ေတြကုိ စာသင္ၾကားေပးေနရာမွာ ဘာအခက္အခဲ ရိွပါသလဲ။

“ကေလးေတြကလည္း သင္ခ်င္တယ္၊ ဆို္င္ရွင္ေတြကလည္း ခြင့္ျပဳေပမဲ့ ဆိုင္ေတြရဲ႕အားလပ္ခ်ိန္က မတူၾကေတာ့ စာသင္ခ်ိန္ဆဲြရတာ နည္းနည္းခက္ေနတယ္”လို႔ အဖဲြ႕  ကိုတင္ေမာင္ေမာင္ေအးက ရွင္းျပပါတယ္။

သင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းစာေတြ ဘယ္ေလာက္ထိမွတ္မိသလဲဆိုတာ သိခ်င္တဲ့အတြက္ အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပဲြ တခုကို အရင္ေျဖခိုင္းတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

စာေမးပဲြ ရလဒ္ ထြက္လာမွ  ကေလး၊ လူငယ္ေတြကို အေျခခံအဆင့္( Begineer) နဲ႔ ပထမအဆင့္( level-1) အတန္းခဲြတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

လက္ရွိမွာေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဝန္ထမ္းကေလး၊ လူငယ္ ၁၀၀ ေက်ာ္ကုိ သူတို႔ဆုိင္သိမ္းခ်ိန္ ညေန ၆ နာရီ ကေန ၈ နာရီအထိ အခ်ိန္၂ နာရီ အတြင္းမွာဘဲ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္နဲ႔ အနီးဆုံးေနရာအထိ သြားၿပီး ေက်ာင္းသင္ခန္းစာနဲ႔ အေထြေထြ ဗဟုသုတကုိ သင္ေပးေနတာပါ။

“ကေလးေတြက ေက်ာင္းစာေတြနဲ႔ ေဝးေနတာၾကာၿပီဆိုေတာ့ သူတို႔ကို  စိတ္ရွည္သည္းခံၿပီး သင္ေပးရတယ္၊  လိုခ်င္စိတ္လည္းရွိၾကေတာ့ သင္ရတာအခက္အခဲမရွိဘူး၊ သူတို႔ေတြက စာက်က္ခိ်န္ဆိုတာလည္းမရွိေတာ့ သင္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စာလုံးေတြကို မွတ္မိလြယ္ေအာင္ စာလုံးေတြကို ေရးရင္း ဆိုရင္း သင္ျပရတယ္”လို႔ ျမန္မာေရြ႕လ်ားပညာေရး ပရဟိတအဖဲြ႕မွာ ဆရာမအျဖစ္တာဝန္ယူထားတဲ့သူက ရွင္းျပပါတယ္။

အေျခခံအဆင့္မွာေတာ့ သူငယ္တန္းအဆင့္ ဖတ္စာကို ေက်ညက္ေအာင္သင္ၾကားေပးၿပီး ပထမအဆင့္ တန္းခဲြကိုေတာ့ အလယ္တန္းပညာေရးသင္ခန္းစာေတြကို သင္ၾကားေပးပါတယ္၊
အေထြေထြဗဟုသုတဆိုတဲ့ သင္ခန္းစာကေတာ့ လူမႈဆက္ဆံေရး၊ ဂိမ္းကစားနည္း၊ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း စတဲ့ ကိစၥေတြကို သင္ၾကားေပးတာျဖစ္ၿပီး အေျခခံနဲ႔ ပထမအဆင့္ က အတန္းသားေတြအားလုံး အတူတက္ရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

တန္းခဲြတခဲြကို အခ်ိန္ ၃ လ သင္ၾကားမွာျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္ျပည့္တဲ့အခါမွာေတာ့ စာေမးပဲြေျဖၿပီး ေအာင္ျမင္သူက တဆင့္ျမင့္တဲ့ အတန္းကို ေျပာင္းလဲတက္ရမွာပါ၊ ေနာက္ပိုင္း သင္ရိုးၿပီးသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ေက်ာင္းစာထူးခၽြန္သူေတြနဲ႔ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းလုပ္ငန္း ဝါသနာပါသူ ခဲြျခားၿပီး သူတို႔ဝါသနာအလုိက္ ပံ့ပိုးေပးသြားဖို႔ရွိတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။

မေကြးတိုင္းေဒသႀကီးအတြင္းမွာရွိတဲ့ ရြာတရြာကေန ရန္ကုန္မွာ   စားပြဲထုိး အလုပ္ လာလုပ္ေနတဲ့ ေမာင္ ေအာင္မင္းခိုင္က    “ေက်ာင္းတက္ခ်င္ပါေသးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဘြားက အသက္ႀကီးၿပီဆိုေတာ့ သား ရွာမေကၽြးရင္ အဘြားနဲ႔ သား ႏွစ္ေယာက္ လုံးဒုကၡေရာက္မွာ၊ ပညာေရးမွာ ေထာက္ပံ့သူရွိလာရင္ေတာင္ သားတို႔ စားဝတ္ေနေရးက ရွိေသးေတာ့ အဆင္မေျပဘူး”လို႔  ဆုိပါတယ္။

သူငယ္တန္းကေန ရွစ္တန္းအထိ အတန္းတိုင္းမွာ အဆင့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေပမဲဲ့ အေဖနဲ႔ အေမ က ကြာရွင္းလိုက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း အေမျဖစ္သူက  သူ႕ကိုပစ္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားၾကသလို သူတို႔ေျမးအဘြားကို ရွာေကၽြးတဲ့ ဦးေလးကလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳသြားေတာ့ ေမာင္ေအာင္မင္းခိုင္နဲ႔ သူ႔အဘြားတို႕ရဲ႕ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ပညာေရးကို စြန္႔လႊတ္လုိက္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ေနၾကတဲ့ ကေလးေတြအပါအဝင္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္း၊ အိမ္ေဖာ္အလုပ္ေတြမွာ လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့ ကေလးအလုပ္သမားေတြအမ်ားစုရဲ႕ လစာက တလ ကုိ ၈,၀၀၀  ကေန ၃၅,၀၀၀  ဝန္းက်င္ သာ ရရွိေနၾကၿပီး တေန႔ကို အလုပ္ခ်ိန္ ၈ နာရီ ကေန ၁၁ နာရီေလာက္ထိ ရိွေနတာပါ။

ပဲြစားေတြက နယ္ၿမိဳ႕ေတြနဲ႕ ေက်းရြာေတြကို သြားၾကၿပီး လယ္ယာလုပ္ငန္းနဲ႔ မိရုိးဖလာလုပ္ငန္းေတြမွာ စီးပြားေရး အဆင္မေျပၾကတဲ့ မိဘေတြကို စည္းရုံး၊   ၿမိဳ႕ေပၚမွာ အလုပ္လုပ္ရမယ္ဆိုၿပီး ပိုက္ဆံ ႀကိဳတင္ေပးေခၚလာၾကတာေတြေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚမွာ နယ္ေဒသအသီးသီးက အလုပ္လာလုပ္ေနၾကတဲ့ ကေလးေတြ အမ်ားအျပားျဖစ္ေနရတယ္လို႔ ကေလးသူငယ္အေရးလႈပ္ရွားသူတခ်ိဳ႕က ဧရာဝတီကုိ ေျပာျပပါတယ္။

“တခ်ိဳ႕ဆို ကုိယ့္အိမ္ဘယ္လိုျပန္ရမယ္ဆိုတာေတာင္ မသိၾကဘူး၊ မိဘေတြကလည္း ေတာသူေတာင္သားေတြဆိုေတာ့ နားမလည္ၾကဘူး၊ ကေလးေတြရဲ႕ ဘဝ ကို ပဲြစားေတြကပဲ ႀကိဳးကိုင္ခ်ယ္လွယ္ေနတာ” လို႔  ကေလးသူငယ္အေရးလႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ေနသူတဦးက ေျပာပါတယ္။

အလုပ္သမားေတြကို ထြက္ေျပးမွာစုိးတာေၾကာင့္ အလုပ္ခ်ိန္ျပီးတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ အခန္းတံခါးေသာ့ခတ္ၿပီး ပိတ္ထားတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးေတြလည္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္လုပ္ငန္းနဲ႔ အိမ္ေဖာ္လုပ္ငန္းတခ်ိဳ႕မွာ ရွိေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒၾကမ္းထဲမွာ လမ္းေပၚေရာက္ေနတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြ၊ ကေလးအလုပ္သမားေတြအတြက္ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းပညာတခုခု သင္ၾကားေပးဖို႔ ဆိုတဲ့ အခ်က္တခ်က္လည္း ပါေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

“အလုပ္လက္မဲ့ေတြ၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေလးေတြအပါအဝင္ အလုပ္လုပ္ေနၾကရတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ မူဝါဒ တခု ဆဲြသင့္တယ္၊ အစိုးရအေနနဲ႔ကလည္း အဲဒီလုိကေလးေတြအတြက္ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းပညာေရးကို အားေပးသင့္တယ္” လို႔ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေဒါက္တာေဇာ္ျမင့္ေမာင္က ေျပာပါတယ္။

သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က မူလတန္းပညာေရး အခမဲ့စနစ္ က်င့္သုံးခဲ့ၿပီး လက္ရွိမွာ အလယ္တန္းပညာေရးကိုပါ အခမဲ့စနစ္က်င့္သုံးဖို႔လုပ္ေနၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးက႑ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အေျခခံလူတန္းစားက ေမြးဖြားလာၾကတဲ့ ကေလးသူငယ္ ေတြ ပညာသင္ၾကားရာမွာ အဓိက အေထာက္အကူျဖစ္ႏုိင္တဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီး၊ သီလရွင္သင္ပညာေရးေက်ာင္းေတြ နဲ႔ ပညာဒါန စာသင္ေက်ာင္းေတြအေပၚ အစိုးရရဲ႕ ေထာက္ပံ့ေဆာင္ရြက္မႈ ကေတာ့ နည္းပါးေနေသးတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

က်ဴရွင္သင္ေပးတယ္ဆိုတာက အပိုဝင္ေငြရွာရတာပါပဲ၊ ဆရာမ တေယာက္ရဲ႕ လစာက မိသားစု တစု ရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး မဖူလုံဘူး လို႔ အလယ္တန္းျပေက်ာင္းဆရာမ ေဒၚေႏြးေႏြးရီက ဧရာဝတီကုိေျပာပါတယ္။

“လစာေတြကို လုံလုံေလာက္ေလာက္ေပးထားမယ္ဆိုရင္ က်ဴရွင္သင္ၿပီး အပိုေငြ ရွာေနစရာ လိုေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး”

ေက်ာင္းခ်ိန္မွာ အတန္းခ်ိန္ျပည့္ စာသင္ေနရၿပီး ညေနပိုင္းမွာလည္း ကုိယ္ပိုင္အားလပ္ခ်ိန္ မထားႏုိင္ဘဲ က်ဴရွင္သင္ေနရတာက စားဝတ္ေနေရးအေျခအေနနဲ႔ ဝင္ေငြ ရရွိဖို႔အတြက္ဆိုေပမဲ့ စိတ္ပင္ပန္းတယ္လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ပညာကိုစြန႔္ၿပီး ဝမ္းေရးအတြက္ ရုန္းကန္ေနၾကတဲ့ ကေလးအလုပ္သမားမ်ားစြာရွိေနပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္း၊ ပညာဒါန ေက်ာင္းေတြကို တက္ၿပီး အစိုးရစာေမးပဲြကို တႏွစ္ က်ရႈံးခံၿပီး အျပင္ေျဖသေဘာမိ်ဳးေျဖဆိုၾကတာပါ။

ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံအေျခစုိက္  (Maplecroft Consult) အဖြဲ႕ရဲ႕ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ညႊန္းကိန္းမ်ားအရ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ကမာၻမွာ ကေလးအလုပ္သမား ျပႆနာ အဆိုးရြားဆုံး ရွိေနတ့ဲႏုိင္ငံျဖစ္ေနပါတယ္။
ကုလသမဂၢ  ထုတ္ျပန္ခ်က္တရပ္မွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံက အသက္ ၇ ႏွစ္မွ ၁၆ ႏွစ္ၾကား  ကေလး  ၃ ပုံ ၁ ပုံသည္ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ ေရာက္ေနၾကတယ္လုိ႔ ဆုိထားပါတယ္။

ဒီလုိ အေျခအေနမွာ ၃ ပုံ ၁ ပုံေသာ ကေလးငယ္မ်ားထဲ ပါ၀င္တ့ဲ ေမာင္ေက်ာ္သက္တို႔အတြက္ စစ္က်န္ ဘတ္စ္ကားေဟာင္းႀကီးကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ထားတဲ့ ကားတြင္းစာသင္ခန္း ေပၚေပါက္လာတာျဖစ္ပါတယ္။

ဧရာ၀တီ