“ငါးဖမ္းေလွဆိပ္၂ ခုမွ ေရာင္းစားခံထားရသည့္ျမန္မာအလုပ္သမား ၇ဦးအားကယ္တင္”

 ၂၀၁၃ ဧၿပီလ ၈ ရက္      ကိုတီး

                                 ထိုင္းအစိုးရလူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရးအဖြဲ ႔AHTD ႏွင့္ ပူးေပါင္းအဖြဲ႔တို႔ယမန္ေန႔ကငါးဖမ္းေလွဆိပ္၂ဆိပ္မွ ေရာင္းစား ခံထားရသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၇ဦးကို ကယ္တင္ႏိုင္လိုက္ သလို ထိုင္းပဲနင္းတစ္ဦး ကိုပါဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္လာခဲ့ေ ၾကာင္း  သိရွိရသည္။
         ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ ကီလိုမီတာ ၁၈၀ ခန္႔ အကြာ တြင္ရွိေသာ ၿခံဳဘူရီခရိုင္ ေခ်ာင္းစေမးစံေလွဆိပ္  ခ်ီ၀စ္တံတားမွ ေလွအမွတ္ ၆၇ ေပၚတြင္ ေရာင္းစားခံထား ရသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၄ဦး ကိုလည္းေကာင္း  တၿပိဳင္ တည္းတြင္ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အနီးစမူပါကန္ ေခါင္ဒဲန္  ေလွဆိပ္ မွ ေလွအမွတ္၂၁  ေပၚတြင္ ေရာင္းစားခံထားရသည့္ အလုပ္ သမား ၃ဦးတို႔အား  ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုင္းအစိုးရလူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရးအဖြဲ႔AHTD,ထိုင္းေတာင္ပိုင္း အေျခစိုက္ ပညာေရးဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေဖါင္ေဒး ရွင္းFED,ဘန္ေကာက္ျမန္မာသံရံုးမွ ျမန္မာအလုပ္သမားညြန္ၾကားေရးမွဴး ဦးႏိုင္ထြန္း ႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖြဲ႔ MAT တို႔ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
              ငါးဖမ္းေလွအမွတ္ ၂၁ တြင္ ၁၁လ ေက်ာ္ ၾကာ ေရာင္းစားခံခဲ့ရ သည့္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕မွ အသက္၂၀ အရြယ္ ကိုမိုးေ၀  က “ က်ေနာ္တို႔ကို ပို႔တဲ့ပြဲစားက ဘုရားသံုးဆူက ေအာင္ကိုျမင့္ဆိုသူ   ျဖစ္တယ္။ အျပင္ပန္းၾကည့္ရင္ေတာ့ တိုက္အိမ္ အေကာင္းစား၊ ကားအေကာင္းစားနဲ႔ပဲ။ သူ႔အိမ္   ေနာက္ဘက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ကိုထားတယ္။ ညဘက္က်ေတာ့  သူကိုယ္တိုင္ကားေမာင္း ၿပီး   ေခါင္ဒဲန္တေရာက္လိုက္ပို႔တယ္။ က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္းဆံုးက အေမဆံုးသြားတယ္။ က်ေနာ့္လုပ္အားခကိုရွင္းေပးပါ။ က်ေနာ္ျပန္ခ်င္တယ္ လို႔ေျပာ တာကိုေလွဆိပ္က ပြဲစား ဦးျမင့္ဦး ကလံုး၀ရွင္းမေပးဘူး။ က်ေနာ္တို႔ လံုး၀ညမအိပ္ရပဲလုပ္ခဲ့တာ ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ငါးဖမ္းေလွေပၚေရာက္ခါစ ၃လေလာက္က မလုပ္တတ္လို႔ အထိုးခံရတာ ေန႔တိုင္းပဲ” ဟုေျပာသည္။
အဆိုပါ ငါးဖမ္းေလွအမွတ္ ၂၁ တြင္ ပဲခူးတိုင္း သရင္းအုပ္စု ျပည္ေတာ္ေအးရြာမွ အသက္ ၁၇ ႏွစ္အရြယ္
ေမာင္ညီညီဟိန္း ႏွင့္ဧရာ၀တီတိုင္း ျမန္ေအာင္ၿမိဳ႕မွ အသက္ ၃၀ အရြယ္ ေအာင္ကိုလင္း တို႔မွာ ငါးဖမ္းေလွ
ေပၚတြင္ လုပ္အားခမရပဲ ၉လခြဲၾကာ အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ရသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
     ရန္ကုန္တိုင္း သံလွ်င္ၿမိဳ႕ ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္မွ အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္ ခ်မ္းၿငိမ္းကုိ ဆိုသူမွာ
ငါးဖမ္းေလွေပၚတြင္ ၂ႏွစ္ခန္ ့ေရာင္းစားခံေနခဲ့ရသည္။ သူက “က်ေနာ္ ျမ၀တီကို မေယာင္မလည္နဲ႔ေရာက္ သြားတယ္။ ၉၉၉ ဂိတ္က မင္းမင္း ဆိုတဲ့ပြဲစား က ဘန္ေကာက္မွာ တစ္လ ဘတ္ေငြ ၇၀၀၀ ရမယ္ လိုက္မလား ဆိုေတာ့ က်ေနာ္လိုက္မယ္ ဆိုၿပီး ညေနထြက္လာေတာ့ ငါးဖမ္းေလွေပၚကိုေရာက္သြားတယ္။ က်ေနာ္ဘတ္ ၁၂၀၀၀ လုပ္ဆပ္ရတယ္။  ထြက္ေျပးလို႔မလြတ္ဘူးတဲ့၊ အေမဆီက ပိုက္ဆံမွာၿပီး ျပန္ေရြး မယ္ဆို လည္းမရဘူးတဲ့။ မလုပ္ႏိုင္လည္းလုပ္၊ မလုပ္ခ်င္လည္းလုပ္ အထိုးအႀကိတ္လည္းခံခဲ့ရတယ္” ဟုေျပာ သည္။
၎ႏွင့္အတူ ဧရာ၀တီတိုင္း ဟသၤာတၿမိဳ႕နယ္၊ သဲကုန္မွ အသက္၄၅ ႏွစ္အရြယ္ ကိုေဇၚလင္း၊ အသက္ ၄၂ အရြယ္ ကိုလွသန္း ႏွင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္ မင္းျပားၿမိဳ႕နယ္မွ အသက္ ၂၀ အရြယ္ ကိုေမာင္ျဖဴ တို႔မွာ ၄လေက်ာ္ၾကာေရာင္းစားခံခဲ့ရသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အေျခစိုက္ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖြဲ႔ MAT ဒါရိုက္တာ ဦးေက်ာ္ေသာင္း က “ေရာင္းစားခံထားရတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြဟာ ေခါင္ဒဲန္ ဆိုတာပဲ ေျပာတတ္တယ္။ ဒီေလွဆိပ္က
ေခ်ာင္းစေမးစံေလွဆိပ္လို မဟုတ္ဘူး။ တံတားနာမည္မရွိဘူး။ ကိုယ့္ေနရာနဲ႔ကိုယ္အမည္တြင္တဲ့ေနရာျဖစ္
တယ္။ ၿမိဳ႕တြင္းက ေခ်ာင္းေတာက္ေလွ်ာက္ ေလွဆိပ္တန္းရွည္လုပ္ထားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ရွာရေဖြရတာ
အေတာ္အခက္အခဲရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေလွပိုင္ရွင္ အလုပ္ရံု၀င္းတြင္းမွာ ဆုိေတာ့ ထိုင္းရဲေတြကလည္း မွား
မွာစုိးတယ္။ ဒီေနရာက က်ေနာ္တို႔ ျပန္လာခဲ့ရဖူးတယ္။ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအေနနဲ႔ ေလွဆိပ္ကပ္တဲ့
ေနရာအျပင္ အနီးအနား ကအေဆာက္အဦးသေကၤတတို႔ ကိုလည္း ေျပာႏိုင္ဖို႔လိုပါတယ္” ဟုေျပာသည္။
                 ထိုင္းငါးဖမ္းေလွမ်ားတြင္ ေရာင္းစားခံခဲ့ရသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားတိုင္းတြင္ လဲစရာအ၀တ္
အထည္အပိုမရွိ၊ စီးစရာဖိနပ္မရွိျခင္းမ်ားအျပင္ ေျခလက္မ်ားတြင္ ဒဏ္ရာမ်ားစြာရွိတတ္ၾကသည္။ အထူး
သျဖင့္ ငါးဖမ္းေလွေပၚသို႔ ကယ္ဆယ္သူမ်ားေရာက္သြားၿပီး ေရာင္းစားခံထားရသူမ်ား တက္လာၾကရန္
ေအာ္ဟစ္ႏႈိးေဆာ္ေသာ္လည္း တက္လာၾကျခင္းမရွိေခ်။
           လြတ္ေျမာက္လာသူမ်ား၏ ေျပာျပခ်က္မ်ားအရ ငါးဖမ္းေလွတိုင္းတြင္ ထိုင္းပဲနင္းႏွင့္ မြန္အမ်ိဳးသား ပိုက္ဆရာမ်ားမွလြဲ၍ က်န္သည့္အလုပ္သမားအားလံုး လိုလိုတို႔မွာ ေရာင္းစားခံထားရသူမ်ားျဖစ္ ေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ပင္လယ္အစားအစာ အဓိက ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်သည့္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ထိုမွ် မ်ားျပားသည့္ လူကုန္ကူးခံထား
ရသူမ်ားကို ထိုင္းအစိုးရ၊ ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ ကုလသမဂၢလူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရး UNIAP တို႔ အေနျဖင့္ ယခု လက္ရွိ က်င့္သံုးေနသည့္ လူကုန္ကုန္မႈတိုက္ဖ်က္ေရးပံုစံမ်ားျဖင့္မဟုတ္ပဲ  ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ခုခု ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္မွ သာလွ်င္ လူကုန္ကူးခံေနရသူမ်ား လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဖြယ္ရွိေၾကာင္း MAT အဖြဲ ့ကေျပာသည္။
          ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ လက္ရွိက်င့္သံုးေနသည့္ လူကုန္ကူးမႈဥပေဒအရ၊ နယ္ေျမရဲစခန္းသို႔ ေခတၱ ေရာက္ရွိ
လာသည့္ လူကုန္ကူးခံျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားမွာ  ေသာက္ေရသန္ ့မရရွိပဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွေရကို ေသာက္ သံုးရျခင္း။ ထမင္း၀၀မစားရျခင္း၊ သမံတလင္းျပင္တြင္ အခင္းအကာမရွိသျဖင့္ အိပ္ေရးမ၀ျခင္း၊ လူကုန္ကူး
မႈေျမာက္ေၾကာင္း အစိုးရသက္ေသအျဖစ္ထြက္ဆိုသူမ်ားအေနျဖင့္ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းထဲတြင္ ၀င္ေငြ တစ္
ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မရပဲအနည္းဆံုး ၆လမွ ၉လအထိၾကာျမင့္တတ္ျခင္း၊ လူကုန္ကူးခံခဲ့ရသည့္ ျမန္မာအလုပ္သ
မားမ်ားအတြက္ အမႈၿပီးစီးပါက တရား၀င္ေနထိုင္ခြင့္ တစ္စံုတစ္ရာ ခံစားခြင့္မရပဲ နယ္စပ္သို႔ျပန္ပို႔ခံျခင္းမ်ား
သာ ခံရေလ့ရွိသည္။
         ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ႏွင့္ လူကုန္ကူးသူမ်ားကို လက္ပူးလက္ၾကပ္ ဖမ္းမိေသာ္လည္း ၎တို႔သည္ တစ္နာ
ရီမွ် အခ်ဳပ္ခန္းတြင္ေနစရာမလိုပဲ အာမခံရရွိျခင္း၊ ထို႔အျပင္ လူကုန္ကူးမႈကိုက်ဴးလြန္သည့္ လုပ္ငန္းရွင္ႏွင့္
ပြဲစားမ်ားကို ေထာင္ခ်ျခင္းမ်ိဳးမရွိပဲ ျပန္လည္လႊတ္ေပးျခင္းကိုသာ ယေန႔တိုင္ ျမင္ေတြ႔ေနရဆဲျဖစ္ပါသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖြဲ႔ MAT သည္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ လူကုန္ကူးမႈေပါင္း ၁၉ ႀကိမ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာတြင္ လူကုန္ကူးခံရသူေပါင္း ၂၉၂ ဦး ပြဲစား ၈ဦးတို႔အား ဖမ္းဆီးႏိုင္ခဲ့သည္။
     ၂၀၁၃ခုပထမ၃လအတြင္းလူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရး၁၀ႀကိမ္ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္  ျမန္မာအလုပ္သမားေပါင္း ၆၀ ဦးႏွင့္ ပြဲစား၅ဦးတို႔ကို ဖမ္းဆီးႏိုင္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

 

Copy from http://goldenworkers.blogspot.com/