အစိုးရ အေျခခံပညာေရးစနစ္ ေျပာင္းလဲသင့္ၿပီဟု ဆို

တကၠသုိလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲ ေျဖဆုိၿပီး ထြက္လာသည့္
 ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ရွိ ေက်ာင္းတေက်ာင္းတြင္ မတ္လ
 ၁၈ ရက္ေန႔က ေတြ႔ရစဥ္ (ဓာတ္ပုံ – ေဂ်ပုိင္ / ဧရာ၀တီ)

ျမန္မာႏိုင္ငံ အစိုးရ၏ အေျခခံပညာေရးစနစ္မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားႏွင့္ ပညာေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေနၾကသူမ်ားက ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။

အစိုးရ၏ အေျခခံ ပညာေရးစနစ္သည္ ကေလးမ်ား၏ ဘ၀အာမခံခ်က္ကို မေပးႏိုင္ဘဲ စာေမးပြဲေအာင္ရန္သာ သင္ၾကား ေပးႏိုင္ေသာ အေျခအေန ျဖစ္ေနၿပီး လက္ေတြ႕အသံုးက်ေသာ အမွန္တကယ္ တက္ေျမာက္ေစရန္ သင္ၾကားမႈကို မေပးႏိုင္ေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ခံ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားက ေျပာသည္။

အစိုးရအေျခခံ ပညာေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေက်ာင္းမွ ဆရာသင္ၾကားေသာ စာကိုပင္ ျပန္၍ အလြတ္ က်က္မွတ္ၿပီး စားေမးပြဲေျဖဆိုႏိုင္ေရးအတြက္ က်ဴ႐ွင္မ်ားကိုသာ အားကိုးေနရေၾကာင္း၊ အစိုးရ တကၠသိုလ္တခုမွ ဘြဲ႕ရေသာ္လည္း အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းရ႐ွိရန္ မေသခ်ာေသာေၾကာင့္ အစိုးရပညာေရးကို စိတ္မ၀င္စားေတာ့ေၾကာင္း သိရသည္။

အစိုးရ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဆရာမ်ား၏ သင္ၾကားမႈပံုစံကို မႀကိဳက္ျခင္း၊ အခ်ိန္ပို က်ဴ႐ွင္ယူရျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ဘ၀ အာမခံခ်က္ မေပးႏိုင္ေသာ အစိုးရပညာေရးကို အားကိုးရန္ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားက တြန္႔ဆုတ္လ်က္ ႐ွိသည္။

“မိဘေတြကေတာ့ ကိုယ့္ကေလးကို ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းပဲ ထားခ်င္တယ္။ TTCတို႔လို၊ ဒဂံုတို႔လို ေက်ာင္းေတြကလည္း ထားခ်င္တိုင္း ထားလို႔ မရဘူး။ သူ႔မွာ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြ႐ွိတယ္။ အစိုးရေက်ာင္းေတြရဲ႕ သင္ၾကားမႈပံုစံက Frame တခုထဲမွာပဲ သင္တာ။ ကေလးကို ပံုစံခ်ၿပီးေတာ့ အတန္းမွန္မွန္တက္ရင္ အမွတ္ေကာင္းမယ္ ဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႔ သင္ၾကား ေပးတာေလ။ ဒီပညာကို လက္ေတြ႕ ျပန္အသံုးခ်ႏိုင္လားဆုိတာ ေဘးခ်ိတ္။ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းရမွ လိုင္းေကာင္းေကာင္းရမယ္ ဆိုတဲ့ပံုစံပဲ” ဟု ေက်ာင္းသားမိဘ တဦးျဖစ္သူ ဦးသိန္းႏိုင္က မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။

ပုဂၢလိကေက်ာင္း တေက်ာင္းျဖစ္သည့္ ILBC ေက်ာင္းတြင္ ဒုတိယတန္း ကေလး ႐ွိေသာ ဦးသိန္းႏိုင္က “ILBC ဆိုရင္
Primary မွာ တလ သံုးသိန္းေလာက္ ကုန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးက International Language အရမ္းေကာင္းတယ္။ျမန္မာစာ ပိုင္းမွာေတာ့ အားနည္းတယ္။ အားနည္းတဲ့ ျမန္မာစာပိုင္းကိုေတာ့ ဆရာငွားၿပီး ျပန္သင္ရတာ႐ွိတယ္။ ကေလးက Activity ေတြဆိုရင္ မေၾကာက္မလန္႔ ပြဲတိုးတယ္။ ကေလးက ရဲရဲတင္းတင္း ေျပာရဲဆိုရဲ ႐ွိတယ္။ကေလးရဲ႕ စဥ္းစား တီထြင္မႈ ပိုင္းမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ျမႇင့္တင္ေပးႏိုင္မယ့္ သင္ၾကားေရးပံုစံက အရမ္းေကာင္းတယ္။ အဲဒီလိုပံုစံေလးေတြ ေတြ႔ရေတာ့ ပိုက္ဆံကုန္ရက်ိဳးနပ္တယ္” ဟု သူက ဆိုသည္။

ပုဂၢလိက ေက်ာင္းမ်ားတြင္ စာသင္ခ်ိန္နည္းပါးၿပီး ကေလးမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚခြင့္၊ ဖန္တီးခြင့္၊ မိမိ ၀ါသနာပါရာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာကို အခ်ိန္ေပး၍ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ေပးထားျခင္း၊ စည္းကမ္းေကာင္းမြန္ျခင္း၊ အဂၤလိပ္စာ အရည္အခ်င္း ေကာင္းမြန္ျခင္းစသည့္ အားသာခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေငြေၾကးကုန္က် ခံႏိုင္ေသာ မိဘမ်ားက ပုဂၢလိကေက်ာင္းမ်ားကို အားကိုးလာၾကသည္ဟု သိရသည္။

“အစိုးရရဲ႕ သင္ရိုးကို မႀကိဳက္တာ။ က်မတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကလည္း က ကညစ္ ေပမွာျခစ္နဲ႔ ႀကီးလာတာ။ အခု “က ကေလးငယ္ ခ်စ္စဖြယ္” ဆိုလည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ မႀကိဳက္တာက သင္ၾကားမႈ ပံုစံ စနစ္ပဲ။ ဥပမာ – ေက်ာင္းမွာ သိပံၸ သင္တယ္ ဆိုပါစို႔၊ သံလိုက္ဆြဲငင္ႏိုင္တဲ့ ပစၥည္းသံုးမ်ိဳးကို ေျပာပါဆိုရင္ ကေလးက သံလိုက္ဆြဲငင္ႏိုင္တဲ့ ပစၥည္းသံုးမ်ိဳးစလံုးကို သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာမ သင္တဲ့အတိုင္းပဲ၊ တစ္က သံမိႈဆိုရင္ သံမႈိပဲ ေရးခြင့္ရွိတယ္။ တစ္နဲ႔ သံုးနဲ႔ လြဲလို႔မရဘူး၊ ကေလးကို ေတြးခြင့္မေပးဘူး၊ သူတို႔ သင္တဲ့အတိုင္း အလြတ္က်က္ေျဖ။ အလြတ္က်က္ ပညာေရးစနစ္ေပါ့” ဟု သန္လ်င္ၿမိဳ႕နယ္မွ ေက်ာင္းသားမိဘ တဦးက ေျပာသည္။

၎တြင္ ကေလးႏွစ္ဦး႐ွိၿပီး တဦးကို အစိုးရ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းတြင္ထား၍ တဦးကို ပုဂၢလိကေက်ာင္းတြင္ ထားေၾကာင္း၊ အရည္အေသြး ျပည့္မီေသာ ပညာေရးကို ရ႐ွိရန္ ပုဂၢလိက ေက်ာင္းတြင္သာ ႏွစ္ဦးစလံုးကို ထားခ်င္ေသာ္လည္း ႏွစ္ဦးစာ ကုန္က်စရိတ္ မတတ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ အငယ္ျဖစ္သူကို အစိုးရမူလတန္း ေက်ာင္းတြင္သာ ထားႏုိင္ေသးေၾကာင္း သူက ဆက္ေျပာသည္။

ပုဂၢလိက ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေလ့လာသင္ယူလိုသူမ်ား အတြက္ ကုန္က်စရိတ္မ်ားျပားျခင္း၊ အေျခခံပညာအဆင့္ ၿပီးဆံုးပါက အစုိးရ တကၠသိုလ္မ်ားသို႔ တက္ေရာက္ခြင့္ မရ႐ွိျခင္းစသည့္ အခက္အခဲမ်ား႐ွိေၾကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ ပုဂၢလိက ဆရာမ်ား အသင္းခ်ဳပ္မွ ေဒါက္တာဘိုင္အိုက ရွင္းျပသည္။

အစိုးရ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေခတ္မီေသာ ပညာေရးစနစ္ႏွင့္ အညီ ျပည္သူ႕နီတိ၊ ကိုယ္က်င့္ သိကၡာပိုင္း ဆိုင္ရာမ်ားကိုပါ သင္ၾကားေပးရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း၊ အေျခခံပညာေရးအတြက္ အေထာက္အကူျပဳမည့္ ပညာေရး ဥပေဒ တခု လိုအပ္ေၾကာင္း ပညာေရးကၽြမ္းက်င္သူ ေဒါက္တာဘိုင္အိုက ေျပာသည္။

“ပုဂၢလိက ေက်ာင္းေတြကို အစိုးရ သင္႐ိုးညႊန္းတန္းနဲ႔ ခ်ေပးတာ မေအာင္ျမင္ပါဘူး။ ပုဂၢလိက ေက်ာင္းတက္တာကေတာ့ အစိုးရေက်ာင္း တက္တာနဲ႔စာရင္ ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာရမယ္၊ ေက်ာင္းက ဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ႕ အႏိုင္က်င့္တာကို မခံရဘူး။ အစိုးရ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းကိုက ေခတ္မမီတဲ့အတြက္ ဒီအေပၚမွာ တည္ေဆာက္ရင္ ဘာမွ ထူးမွာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ပိုင္ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းျပ႒န္းခြင့္ ေပးမွ ပညာေရးကတက္လာမွာ” ဟု သူကဆိုသည္။

အစိုးရေက်ာင္းမွ ေျပာင္းေ႐ႊ႕လာေသာ ကေလးမ်ားမွာ အေျခခံပညာ အားနည္းလာေသာေၾကာင့္ သင္ၾကားမႈတြင္ စာမလိုက္ႏိုင္ဘဲ အခက္အခဲ တခ်ိဳ႕႐ွိေနေၾကာင္း သဃန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ M3 ကိုယ္ပိုင္ အထက္တန္းေက်ာင္းမွ ႐ူပေဗဒဆရာ ဦး၀႑သက္တင္က ေျပာသည္။

“မေအာင္မေနရ စနစ္နဲ႔ ေအာင္လာၾကတဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို လုပ္ယူရတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ၉ တန္း၊ ၁၀ တန္းသာ ေရာက္လာတယ္။ Hour ဆိုတာေလာက္ကို အသံမွန္ေအာင္ မထြက္တတ္ဘူး။ Cow ကို “ကိုး” လို႔ အသံထြက္ေနတယ္။ႏွစ္တန္းေလာက္က စသိလာရမယ့္ အသိကို ၉ တန္းအထိ မသိေသးဘူး။ သားသမီးကို ဂ႐ုစိုက္တဲ့ မိဘေတြကေတာ့ အရည္အခ်င္း ႐ွိေအာင္လုပ္ေပးတာေပါ့။ အဲဒီလို ကေလးမ်ိဳးကလည္း ရာခိုင္ႏႈန္း ေတာ္ေတာ္နည္းသြားပါၿပီ။ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေလာက္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆုိးသြားၿပီ” ဟု သူက ဆိုသည္။

အဆိုပါ ကေလးမ်ားသည္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ကိုယ့္အသိႏွင့္ကိုယ္ ေလ့လာသည့္ အေလ့အထ မရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ အရန္သင့္ ၀ါးၿပီးခြံ႕ေကၽြးသည္ကိုသာ စားတတ္သည့္ ကေလးမ်ား ျဖစ္လာေၾကာင္း ၎က မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။

ပညာေရး၀န္ႀကီး႒ာန လက္ေအာက္ခံ ကိုယ္ပိုင္ အထက္တန္း ေက်ာင္းမ်ားတြင္လည္း ပညာေရးကို လြပ္လပ္စြာ သင္ၾကား၍ မရဘဲ သင္ၾကားမႈပံုစံႏွင့္ သင္႐ိုးညႊန္းတန္း မ်ားပါ ပူေပါင္းေဆာင္႐ြက္ေနရေၾကာင္း ပုဂၢလိကေက်ာင္းဆရာ ဦးဝဏၰသက္တင္က ႐ွင္းျပသည္။

“အဂၤလန္က တကၠသိုလ္၀င္ စားေမးပြဲကို ေအာင္ရင္ ဒီကတကၠသိုလ္ေတြမွာ ေပးတက္ဖို႔လိုတယ္။ အဂၤလန္က စာေမးပြဲ ၀င္ခြင့္ေအာင္ထားတာကို ဒီမွာတကၠသိုလ္ေပးမတက္ရင္ အျမင္က်ဥ္းတဲ့ အမ်ိဳးသားေရး မူ၀ါဒလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ စင္ကာပူက ၁၀ တန္းပဲ ေအာင္ေအာင္၊ ဂ်ပန္ကပဲ ေအာင္ေအာင္ တကၠသိုလ္တက္ခြင့္ ေပးရမယ္” ဟု ေဒါက္တာဘိုင္အိုက ေျပာသည္။

ျပည္တြင္းရွိ ႏုိင္ငံတကာ ေက်ာင္းတခ်ိဳ႕တြင္လည္း သင္ၾကားမႈပံုစံႏွင့္ စည္းကမ္းပိုင္းမ်ား ေကာင္းမြန္ခဲ့ေသာ္လည္း  ယခု ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေက်ာင္းလခ အဆမတန္ ျမင့္တက္လာျခင္း၊ သင္ၾကားမႈတြင္ ႏုိင္ငံတကာမွ ဆရာမ်ားအစား ျမန္မာဆရာမ်ား အစားထိုးလာျခင္း၊ ေက်ာင္းတြင္ ကေလးမ်ား လိုအပ္ေသာ သင္ေထာက္ကူပစၥည္း၊ အက်ယ္အဝန္း စသည္ျဖင့္ မျပည့္စံုျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ကေလးမ်ား၏ ပညာအရည္အေသြးမွာ သိသာစြာ နိမ့္က်လာေၾကာင္း ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားက ရင္ဖြင့္ၾကသည္။

“၂၀၁၀ – ၁၁ ပညာသင္ႏွစ္မွာ သူတို႔ ျမန္မာေငြအေနနဲ႔ ၄၁ သိန္း ၃ ေသာင္း ေတာင္းတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ေဒၚလာေစ်း ၁၁၀၀ နဲ႔စားၿပီး ေဒၚလာ ၃၇၀၀ ေပးရတယ္။ ၂၀၁၁ – ၁၂ ပညာသင္ႏွစ္မွာ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေစ်းခ်တယ္ ဆိုၿပီး ၅၁ သိန္း ၃ေသာင္း ယူပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္မွာ ေဒၚလာေစ်းက်လို႔ ေဒၚလာမယူဘူး၊ ျမန္မာေငြ ေတာင္းတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ၈၃၀ က်ပ္႐ွိတဲ့ ေဒၚလာေစ်းနဲ႔တြက္ရင္ ေဒၚလာ ၆၅၀၀ ေလာက္ ႐ွိပါတယ္။ လခက ၆၅ ရာခုိင္ႏႈန္း တက္သြားပါတယ္။ေနာက္ႏွစ္ ေစ်းတက္ ဦးမွာလားဆိုေတာ့ မတက္ပါဘူးတဲ့။ ၂၀၁၂ – ၁၃ ပညာသင္ႏွစ္မွာ ၆၅ သိန္းယူပါတယ္။ ေဒၚလာ ၇၅၀၀ ေက်ာ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ၉၅ ရာခိုင္ႏႈန္း တက္သြားတယ္” ဟု ျပည္တြင္း ႏုိင္ငံတကာ ေက်ာင္းတေက်ာင္းျဖစ္သည့္ Horizon ေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသား မိဘ တဦးျဖစ္သူ ဦးေမာင္ေမာင္၀င္းက ေျပာသည္။

ျပည္တြင္း ႏုိင္ငံတကာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေက်ာင္းလခ အရစ္က်သြင္းႏိုင္သည့္ ႏႈန္းထားေပၚမူူတည္၍ ေစ်းခ်ေပးေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းလခ ကြာဟမႈ႐ွိေနၿပီး ေက်ာင္းလခကို တေျပးညီႏႈန္းထား တခု သတ္မွတ္ေပးေစလိုေၾကာင္း အဆိုပါ ေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားက ေတာင္းဆိုေနေၾကာင္း သိရသည္။

“ပထမတန္း (Grade-1) အတြက္ တႏွစ္စာ တခါတည္းသြင္းရင္ ၅၃ သိန္း ၈ ေသာင္းက်မယ္။ ႏွစ္ရစ္သံုးရစ္ ခြဲသြင္းရင္ ပိုေပးရတယ္” ဟု Horizon ေက်ာင္းသား မိဘတဦးက ေျပာသည္။

ပုဂၢလိကေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားမ်ားကို က်ဴ႐ွင္ျပေပးေနေသာ ဆရာမတဦးက “ တႏွစ္လံုးမွာလုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြကို တလပဲ အခ်ိန္ေပးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကေလးေတြမွာ အိပ္ခ်ိန္မ႐ ွိဘဲ အရမ္း ဖိအားေတြ မ်ားတယ္။ ေနာက္တခ်က္က ကေလးေတြမွာ Exam Time Table မ႐ွိဘူး။ ဆရာက ဒီေန႔ေျဖမယ္ဆိုရင္ တန္းေျဖရတယ္။ ကေလးေတြက ႀကိဳျပင္ဆင္ဖို႔ အခ်ိန္မရဘူး။ ေနာက္ဆံုးအခ်က္က ေက်ာင္းလခတိုးတာ။ ေက်ာင္းမွ ဘာ Facilities မွ တိုးမလာဘဲနဲ႔ ေက်ာင္းလခပဲ တိုးေနတယ္” ဟု ဆုိသည္။

ကေလး၏ ပညာေရးအဆင့္အတန္းကို သိ႐ွိလိုေသာေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ ဆရာမတဦးကို အကူအညီေတာင္း၍ စမ္းသပ္ခဲ့ရာ သာမန္ ေက်ာင္းသားတဦးကဲ့သို႔သာ တတ္ေျမာက္သည္ဟု ေျပာဆိုေၾကာင္း ပုဂၢလိက ေက်ာင္းတေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသား မိဘတဦးက ရင္ဖြင့္သည္။

“ကေလးက ေဆာ့ခ်ိန္ကို မ႐ွိဘူး။ ေက်ာင္းကျပန္လာတာနဲ႔ က်ဴ႐ွင္ခန္းထဲကို တန္းေျပးရတယ္။ဆရာမကလည္း တေယာက္တည္းလဲ မဟုတ္ဘူး။ ဆက္တိုက္သင္ရတာ ည ၉ နာရီ၊ ၁၀ နာရီအထိပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ျဖစ္ေစခ်င္တာက ႏုိင္ငံတကာေက်ာင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံတကာ ပံုစံ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ပိုက္ဆံကိုလည္း ႏုိင္ငံတကာ အဆင့္မီေပးရတယ္” ဟု ေက်ာင္းသား မိဘတဦးျဖစ္သူ ဦးမင္းႏိုင္က ေျပာသည္။

ကေလး စာမလိုက္ႏိုင္ပါက ေႏြရာသီသင္တန္းတက္ရန္ ေခၚေၾကာင္း၊ လစာကမူ ပံုမွန္ႏႈန္းအတိုင္းသာ ေပးရတာေၾကာင္း၊လစာအတြက္ ျပႆနာမ႐ွိေသာ္လည္း ကေလးမ်ားကို ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ အဂၤလိပ္စာ၊ ကြန္ပ်ဴတာ စသည့္ သင္တန္းမ်ား တက္ေစခ်င္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းကိုသာ တေနကုန္ပို႔ထားရေၾကာင္း ႏုိင္ငံတကာ ေက်ာင္းတေက်ာင္းမွ  ေက်ာင္းသားမိဘ တဦးျဖစ္သူ ေဒၚမိမိက ဆုိသည္။

“က်မကေတာ့ ကေလးကုိ ပုဂၢလိက ေက်ာင္းထားတဲ့အတြက္ က်ဴရင္မယူခိုင္းဘူး။ က်ဴရွင္ေတြ၊ စာေတြ အရမ္းပိလုိ႔ အစိုးရ ေက်ာင္းမွာ မထားတာေလ။ ကေလးကို ကေလးလိုပဲ ေနေစခ်င္တယ္။ အဲဒီေတာ့ သူ႔မွာ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ပိုတယ္။ စာလည္း ပံုမွန္လုိက္ႏုိင္ေနတာပဲ။ ေႏြရာသီမွာလည္း သူဝါသနာပါတဲ့ အားကစားတုိ႔၊ ဂီတတို႔ စတဲ့သင္တန္းေတြ တက္ခ်င္ရင္ တက္ခိုင္းတယ္။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ စိတ္ေအးလက္ေအး နားေစခ်င္တယ္။ စာေတြနဲ႔ အခ်ိန္ျပည့္ ပိေနတာမ်ိဳး မလိုလားဘူး” ဟု လုမၸနီ အကယ္ဒမီ ေက်ာင္းသား မိဘတဦးက ေျပာသည္။

ႏုိင္ငံတကာေက်ာင္းတြင္ထားသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားအား က်ဴရွင္ထားျခင္းမွာ မိဘတဦးခ်င္းစီ၏ သေဘာထားေပၚတြင္လည္း မူတည္ေက်ာင္း၊ မိဘမ်ား အေနျဖင့္ ကေလးမ်ားအား ဖိအားေပးသည့္ ပံုစံ မျဖစ္သင့္ေက်ာင္း ကေလးသူငယ္အေရး ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားက သံုးသပ္သည္။

အစိုးရေက်ာင္းမ်ား အေနျဖင့္ ထိေရာက္ေသာ ပညာေရးစနစ္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ပါက အစိုးရေက်ာင္းတြင္သာ ထားလိုေၾကာင္း၊ ယခုအခါ စာေကာင္းမြန္စြာ မတတ္ဘဲ ရမွတ္ေပၚတြင္သာ မူတည္ ဆံုးျဖတ္ေသာေၾကာင့္ တျခား ပညာေရးလမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္ေနရေၾကာင္း ဧရာ၀တီက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းသူ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားက ေျပာဆိုၾကသည္။

copy from http://burma.irrawaddy.org/